Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαντινάδες ερωτικές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαντινάδες ερωτικές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Συναισθηματικές Μαντινάδες

ΩΣ Σ' ΑΓΑΠΏ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ...ΑΥΤΌ 'ΝΑΙ ΦΩΣ ΦΑΝΆΡΙ... ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΛΟΊ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΒΟΊ...ΤΟ
ΠΉΡΑΝΕ ΧΑΜΠΆΡΙ..................(A)

ΕΜΕΊΣ ΟΙ ΔΥΌ ΘΑ ΣΜΙΓΟΥΜΑΙ,ΜΟΝΑΧΑ ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ,,, ΚΙ ' ΙΣΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΣΙ ΠΛΗΓΕΣ,ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙ.........................(A)

ΓΙΑ ΔΕΣ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ......Ο ΤΡΟΧΟΣ....ΤΣΗ ΜΟΙΡΑΣ ΑΠΟΥ ΛΕΝΕ......ΚΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ.......ΝΑ ΤΑ ΔΩ......ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΛΑΙΝΕ………(A)

ΚΟΊΤΑ ΠΩΣ ΤΑ ΦΕΡΕ Η ΖΩΉ, ΝΑ ΘΈΛΕΙΣ ΝΑ ΡΘΕΙΣ ΠΊΣΩ 
ΚΑΙ ΕΓΏ ΠΟΥ ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΑ ΘΈΛΩ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΉΣΩ...(Α)

Η “παράδοση” στη μουσική της Κρήτης



Ροδινός ΜπαξεβάνηςΠολλές φορές ακούμε για την παραδοσιακή Κρητική μουσική. Αυτή τη μουσική που υποστηρίζεται από αυτό το blog. Ομως συνομιλώντας με Κρητικούς (και μη), λίγοι είναι αυτοί που έχουν μια ιδέα για το τί εννοούμε λέγοντας “παράδοση“. Πολύ περισσότερο όταν λέμε Κρητική μουσική παράδοση.
Η λέξη, από μόνη της αυτοπροσδιορίζεται. Ουσιαστικά, περιλαμβάνει ότι παραδίδεται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ότι παραδίδεται από μια παλιότερη γενιά σε μια νεώτερη. Καθήκον όμως όλων των γενιών είναι να παραδώσουν αυτούσιο αυτό που παρέλαβαν με τις ελάχιστες δυνατές αλλιώσεις. Ομως, επειδή μιλάμε για μουσική, τα πράγματα είναι απλά. Τόσο απλά που δε χωρούν αμφισβήτηση! Κάθε καλλιτέχνης που παίζει ένα παραδοσιακό μουσικό σκοπό, πρέπει να το κάνει  όσο καλύτερα μπορεί, μέσα στα όρια της δεξιοτεχνίας και του ταλέντου του. Ακόμα και όταν η δεξιοτεχνία και το ταλέντο δεν πλεονάζουν (λέγε με ερασιτέχνη), η όποια αλλαγή, διασκευή ή “παραλλαγή” γίνεται αποδεκτή, εφόσον αυτή γίνεται με σεβασμό και όχι για επίδειξη ή ακόμα χειρότερο για πλουτισμό.
Οταν κάποιος “καλλιτέχνης” (με ή χωρίς εισαγωγικά) βασίζει την καριέρα του, επάνω σε μία παράδοση -επάνω σε μια κληρονομιά-, θα πρέπει να σέβεται (τουλάχιστον), το έργο του δημιουργού και να προσπαθεί να το αποδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οσο μπορεί πιο αυτούσια. Αυτό είναι το καθήκον του. Αν δε μπορεί ή δε θέλει, αλλά συνεχίζει να καλύπτει τις ανασφάλειες της έλλειψης δυνατοτήτων του, με παραλλαγές, προσαρμογές και προσθήκες (λέγε με drum machines, μπάσο κ.α.)  θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη δική του “εκδοχή” ως διασκευή πάντοτε όμως με την άδεια του δημιουργού.
Αν θέλεις κάποιος να κάνει μαγκιές, με την Κρητική μουσική (βλέπετε ότι δε χρησιμοποιώ τη λέξη παραδοσιακή), μπορεί να το κάνει στα δικά του δημιουργήματα. Ας βγάλει δικούς του σκοπούς και ας τους παίξει και με γκάϊντα. Λίγο με ενδιαφέρει. Από εκεί και πέρα το δημιούργημά του θα κριθεί και όποιος θέλει το ακολουθεί.
Ο Μάρξ είπε κάποτε ότι “H παράδοση όλων των νεκρών γενεών επικάθεται σαν εφιάλτης στο μυαλό των ζώντων” και κατά συνέπεια, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η παράδοση αποτελεί εμπόδιο στην ορθολογική σκέψη και στην πρόοδο. Αυτό πιθανόν να ίσχυε το 1852 που έγινε η διατύπωση από τον Μαρξ. Ομως στη σημερινή εποχή της πλήρους αλλωτρίωσης, της παγκοσμοιοποίησης, του ωχαδελφισμού, της ισοπέδωσης, των γρήγορων ρυθμών, του άγχους και της απομόνωσης, η φράση του δεν έχει θέση. Παλαιότερα, στις κλειστές κοινωνίες των (μικρότερων) πόλεων, της γειτονιάς και του χωριού, η όποια τάση για διαφοροποίηση, κυρίως έξω από τα όρια του ηθικού ήταν κατακριτέα. Ομως, αυτός ο φόβος της κατάκρισης, που ουσιαστικά λειτουργούσε και ως άγχος της ανάγκης για αποδοχή, λειτουργούσε ως τροχοπέδη για όποιον είχε την τάση να ξεφύγει από τα στενά ηθικά όρια της κλειστής κοινωνίας.
Αυτός όμως “ο φόβος της κατάκρισης”, λειτουργεί προστατευτικά, για την κοινωνία που δε θέλει να αλλωτριωθεί. Που θέλει να μείνει πραγματική (original), έξω άπο κάθε είδους παγκοσμιοποιήσεις. Που θέλει να ζει με τα δικά της ήθη, με τα δικά της έθιμα. Με τη δική της μουσική. Που θέλει κάθε “ξενομπάτης” να την αγαπά και να τη σέβεται για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα ήθελε να είναι. Γιατί… σύντεκνε… με την κόρη μου θα σε βάλω να κοιμηθείς, αλλά δεν θα μου την πηδήξεις κιόλιας.
Μούτζα στα παράσιταΣήμερα που τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί στο όνομα της προόδου (και το κείμενο αυτό το γράφει ένας άνθρωπος που ζει από την πρόοδο και τη νέα τεχνολογία), πολλοί λένε ότι η παράδοση σημαίνει αγκίστρωση στο παρελθόν και δυσκαμψία όσον αφορά την κίνηση προς το μέλλον. Δεν επικροτώ, ούτε είμαι αντίθετος με την παραπάνω άποψη. Το θέμα είναι αν και πως χρησιμοποιείται η παράδοση. Το ξαναλέω… Θέλεις να προχωρήσεις μπροστά; Κάντο με τις δικές σου δυνάμεις. Με τις δικές σου ικανότητες. Με τη δική σου έμπνευση. Το να “προχωράς μπροστά”, αναμασώντας την παράδοση, με τον τρόπο που σου ταιριάζει, που σε βολεύει, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι τουλάχιστον ανήθικο και παρασιτικό.
Είναι ο κριτικός λόγος (ειδικά ο κατακριτικός), και όχι η παράδοση, που έχει την αρμοδιότητα, τη δύναμη, να νομιμοποιεί το περιεχόμενο της τελευταίας, αλλά και να καταργεί τα είδωλά της όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο. Είναι καθήκον μας, να κρίνουμε. Οταν όμως χρειαστεί, είναι καθήκον μας να κατακρίνουμε και να μη χαϊδεύουμε αυτιά. Είναι καθήκον μας να προστατεύουμε τα πιστεύω μας και να εξωθούμε τα ψευδεπίγραφα είδωλα. Η παράδοση από μόνη της είναι μιά έννοια. Μιά έννοια που προστατεύεται μόνο από αυτούς που θέλουν να την προστατεύσουν. Είναι αδιαπραγμάτευτη, γιατί είναι καθορισμένη. Καθορίστηκε από αυτούς που την παρέδωσαν.
Σήμερα στην Κρήτη υπάρχουν μουσικοί, κάθε λογής. Αρκετοί από αυτούς πατάνε επάνω στις δημιουργίες των δασκάλων της Κρητικής μουσικής και τις αποδίδουν με αγάπη, μεράκι και σεβασμό. Ταυτόχρονα όμως, υπάρχουν πολλοί που χρησιμοποιούν αυτές τις δημιουργίες με τρόπο ασεβή, με σκοπό το εύκολο κέρδος και ζουν από αυτές, όπως τα παράσιτα. Υπάρχουν δε, και κάποιοι που ενώ έχουν πατήσει αρχικά στην παράδοση έχουν κάνει τις δικές τους μουσικές συνθέσεις, ή έχουν εμπλουτίσει τεχνικά τα όργανο που γνωρίζουν να παίζουν και έχουν καταθέσει την τέχνη τους και τις δημιουργίες τους  σε εμάς, τους ακροατές. Ο καθένας από εμάς έχει κρίνει το αποτέλεσμα και έχει κάνει την επιλογή του.
Η Κρητική μουσική είναι από τις λίγες παραδοσιακές μουσικές παγκοσμίως που είναι ακόμα ζωντανές και με μεγάλο πλήθος επιλογών. Γιατί, η κρητική μουσική είναι σαν τη θάλασσα. Μεγάλη και όμορφη. Γλυκειά μα και άγρια. Εχει όμως ένα μειονέκτημα. Αν της ρίξουν μέσα σκουπίδια, φελλούς, χρυσάφια και διαμάντια, δυστυχώς… αυτά που θα επιπλεύσουν είναι τα σκουπίδια και οι φελλοί! Αν κάποιος κοιτά τη θάλασσα μόνο επιφανειακά, θα δει μόνο αυτά. Τα σκουπίδια και τους φελλούς. Το χρυσάφι και τα διαμάντια βρίσκονται σαν τους θησαυρούς, σε πιο μεγάλα βάθη και τα ανακαλύπτει μόνο αυτός που έχει το θάρρος να βουτήξει για να τα βρει.-

Η τελευταία τηλεοπτική εμφάνιση του Θ. Σκορδαλού


Καλεσμένος στην πρώτη εκπομπή του Γιάννη Δαμαρλάκη για τη νέα τηλεοπτική σεζόν του Creta Channel (Νοέμβριος του 1997 αν δεν κάνω λάθος) ήταν ο Θανάσης Σκορδαλός. Το βίντεο “πήρε φωτιά” και να σήμερα μερικά αποσπάσματα. Λίγους μήνες μετά, τον Απρίλη του 1998, ο μεγάλος δάσκαλος επέστρεφε στη γενέτειρα του το Σπήλι Ρεθύμνου για πάντα…
δείτε ακόμα μερικά βίντεο του μεγάλου Θανάση Σκορδαλού που ανεβάσαμε πρόσφατα στο youtube


Ηλιε μου – Δημήτρης Αποστολάκης


Το “Ηλιε μου” είναι ένα υπέροχο τραγούδι από τον Δημήτρη Αποστολάκη. Προσεγμένο από όλες τις μεριές. Μελωδία, που βγάζει μια συναισθηματικότητά  που είχα χρόνια να νιώσω από νέο Κρητικό τραγούδι. Μαντινάδες προσεκτικά επιλεγμένες, δεξιοτεχνία στο παίξιμο των μουσικών οργάνων και ένα καλό παράδειγμα, πως μια απλή (χωρίς πολλά-πολλά) ενορχήστρωση, μπορεί να δέσει διακριτικά, μόνο για όσο χρειάζεται, ακόμα και το ξενόφερτο μπάσο.
Ηλιε μου παντοκράτορα, να’χε γραθείς να σβήσεις
το πλια γλυκό μου όνειρο,  δε’θελα μου στερήσεις.
Στο βίντεο που ακολουθεί  από  τηλεοπτική εκπομπή, τον συντροφεύουν οι Γιώργος Φλουρής και Δημήτρης Χουρδάκης.

Τηλεοπτική συνέντευξη του Παύλου Μυριδάκη



Ο Παύλος Μυριδάκης είναι ένας από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες της Κρητική λύρας. Ενας λυράρης με ιδιαίτερο τρόπο παιξίματος και ξεχωριστό ηχόχρωμα που τον παραδέχονται και τον υμνούν οι συνάδελφοί του.
Για μεγάλο διάστημα απείχε, για προσωπικούς λόγους, από τις δημόσιες εμφανίσεις. Το Νόεμβριο του 2008 έκανε επανεμφάνιση στη μουσική σκηνή “Πρόβα” στα Χανιά με συντροφιά στο λαούτο τον Κυριάκο Σταυριανουδάκη.
Μετά την επανεμφάνισή του, έδωσε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στη Μαρία Καλογεράκη στον τηλεοπτικό σταθμό Κύδων TV η οποία περιέχει αποσπάσματα από αυτή.

Μέρος 1ο.

Μέρος 2ο.

Μέρος 3ο.



Ελλήνων δρώμενα – “Οι μαντινάδες των βοσκών”


Η κάμερα της εκπομπής ”Ελλήνων δρώμενα” ταξιδεύει, παρακολουθεί και καταγράφει τη διαδικασία της δημιουργίας μίας από τις πλέον αυθεντικές μορφές της ποιητικής έκφρασης των ανθρώπων. Οιμαντινάδες είναι ένας από τους πιο σπάνιους -σε όλο τον κόσμο- τρόπους ποιητικής έκφρασης. Η εκπομπή παρουσιάζει σημαντικούς “μαντιναδολόγους” – βοσκούς στα κοπάδια και τις βραδινές συναντήσεις τους με σπουδαίους μουσικούς στα καφενεία του χωριού, στους καλοκαιρινούς γάμους και τα γλέντια, όπου οι διάλογοι με μαντινάδες ανταλλάσσονται φορτισμένοι με μεγάλη ποιητική ένταση.

Η Κρητική Μαντινάδα στην εκπομπή Πρωταγωνιστές


Εκπομπή του MEGA και του Σταύρου Θεοδωράκη για την Κρητική μαντινάδα. Συμμετέχουν με τυχία σειρά: Γιάννης Χαρούλης, Ross DalyΨαραντώνηςΨαρογιώργηςΑριστείδης Χαιρέτης (Γιαλάφτης), Μήτσος Σταυρακάκης, Γιώργος Γραμματικάκης, Γιώργος Μανωλάκης, Στέλιος Πετράκης, Κέλυ Θωμά, Νίκος Ψυλάκης, Βασίλης Σταυρακάκης

ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΕΝΙΩΣΕΣ ΠΟΤΕ, ΝΑ Σ' ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ...

ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΕΝΙΩΣΕΣ ΠΟΤΕ, ΝΑ Σ' ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ,
ΣΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΝΑ 'ΣΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΟΝΟΣ.
ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ, ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,
ΜΑ ΝΑ ΦΟΡΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΣΟΥ;

... ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΠΩΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΒΑΘΙΑ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ;
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙΣ ΜΕ ΚΟΠΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙΣ ΔΙΑΡΚΩΣ, Ν' ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ;

ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΖΗΛΕΥΟΥΝΕ, ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ,
ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ, ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΙ ΑΝΕΦΕΛΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΜΟΝΟ,
ΠΩΣ ΚΡΥΒΕΙ ΕΝΑ ΓΕΛΙΟ ΣΟΥ, ΜΑΣΚΑΡΕΜΕΝΟ ΠΟΝΟ.

ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ΕΜΑΘΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ,
ΓΙΑΤΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΕΒΑΛΑ, ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ
ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΠΕΡΗΦΑΝΑ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΑΛΙ,
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕ, ΝΑ ΣΚΥΨΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.

ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ, ΠΟΤΕ ΜΟΙΡΑ ΑΠΟ 'ΜΕΝΑ
ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΣΚΟΥΠΙΖΟΝΤΑΣ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΑ ΚΛΑΜΜΕΝΑ.
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ, ΣΤΡΕΦΩ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΙΖΩ,
"ΘΕ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ, ΣΕ ΣΕΝΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ"... !!!!!

Μαντινάδες ερωτικές, πόνου, παραπόνου

"Δε με φοβίζει ο θάνατος, άλλα 'ναι τα σπουδαία,
το ν'αγαπάς,να μη μπορείς ν'αλλάξεις την ιδέα...."

"το να μεθυσεις με κρασι αυτο δεν ειναι μεθη...
εμεθυσα που η νιοτη σου στην αγκαλια μου εβρεθη..."

Κάμε τα χέρια σου σταυρό
και κάρφωσέ με επάνω
ακόμα και ανάσταση
ποτέ μου να μην κάνω!

Είναι μεγάλο βάσανο
να ερωτευτείς με πάθος
και του έρωτά σου ο καημός
να θεωρείται λάθος.

Κατέβα Θε μου να τη δεις
κι ύστερα εμένα κρίνε,
να δεις το λόγο που σαφή
στην αμαρτία είμαι...!

 Όνειρο είσαι άπιαστο από τα πιο φευγάτα
σαν να'μουνα διαβητικός και να'σουν σοκολάτα

Λένε πως αν ζητάς πολλά ποτέ σου δεν θα τα 'χεις
γι αυτό και γω σ' ευχαριστώ μονάχα που υπάρχεις

Αν είχα τα μαλλάκια σου, Θεό να μη πιστεύω
να τα χτενίζω πρωινά σπερνά να τα μπερδεύω!

Ηθελα να 'χα μια αγκαλια σα θαλασσα μεγαλη..
να χανεσαι μα οπου κι αν πας..ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΝΑ'ΣΕ ΠΑΛΙ..

Οτι αγαπω,δεν μ'αγαπα και φευγει μακρια μου..
κι οτι απο πισω μου κλουθα..
δε τ'αγαπα η καρδια μου..

ΑΝ Μ\’ΑΓΑΠΑΣ ΜΗ Μ\’ΑΓΑΠΑΣ
ΣΑΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΕΥΩ…
ΦΤΩΧΗ ΚΙ ΑΝ ΕΧΩ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ
ΠΟΤΕ ΔΕ ΖΗΤΙΑΝΕΥΩ

Είσαι τώρα μακριά
κι η καρδιά μου σιγοσβήνει
μα σαν σε ξαναδώ από κοντά
πάλι καλά θα γίνει

καρδια μου περασες πολλα...
μα θα 'ρθει και η σειρα σου...
αυτοι που σε πληγωσανε...
να σενορνται...μπροστα σου...!!!

Tράβα λοιπόν το δρόμο σου
κι άσε με μένα πίσω
και γω θα βρω τη δύναμη 
μπροστά να συνεχίσω!

ΕΓΩ ΠΟΛΛΑ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ....ΜΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΤΟΥΤΗ....
ΥΓΕΙΑ,ΑΓΑΠΗ,ΑΝΘΡΩΠΙΑ.....ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ....

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΝ Η ΖΩΗ...ΓΟΡΓΟ ΟΠΩΣ Η ΣΦΑΙΡΑ...
Η ΚΑΤΑΚΤΑΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ... Η ΡΙΧΝΕΣΑΙ ΣΕ ΞΕΡΑ...

Εγω δεν σου ζητω πολλα αγαπη θελω ΕΧΕΙΣ ?
Αν οχι να περνας καλα ....φευγω...και να προσεχεις !!!

Όταν κοπέλι κάποτε δικό σου αποκτήσεις
πες του το παραμύθι μας φως μου να το κοιμήσεις...

Γιατι το κανεις τωρα αυτο μια ζεστη και μια κρυο 
αφου το ξερω ετοιμο το εχεις το αντιο

....ΜΗΝ ΕΡΘΕΙΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙΣ...ΘΑ ΕΡΘΩ ΕΓΩ ΟΝΤΕ ΠΡΕΠΕΙ...ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΑΘΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ..ΣΑΝ ΦΙΛΟ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ...

Μη περιμένεις από 'με, χαρά να σου χαρίσω,
γιατί και ΄γω την έχασα προτού να τη γνωρίσω !!!!!!!!!

Οταν κοιτω τα ματια του στα συννεφα πεταω
αχ θεε μου και να κατεχε ποσο τον αγαπαω...

Η μερα μου εφτιαχτηκε με το που μου 'πες γεια σου
σα να μου πες αγαπη μου εγω θα'μαι κοντα σου.

Τι κι'αν σ'αγάπησα πολύ
τι κι'αν στο είπα φως μου
εσυ δεν έπαψες ποτέ να είσαι ο ουρανός μου...!!

ΕΛΑ Ν'ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΡΔΙΕς........./ ΝΑ ΔΕΙς....... ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ........./ ΝΑ ΠΕΙς....... ΑΝ ΕΧΕΙς ΔΥΝΑΜΗ......../ΝΑ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕΙς ΤΟΣΟ.......!!!!!!!

Θελω καλα να το σκεφτεις
τί ειμαι εγω για σενα
ανάμνηση ή ονειρό
ή μηπως ενα ψέμα...

Μ αρεσουν κεινες οι καρδιες που χτιζουνε με κοπο
Μονάκριβο το "Σ αγαπώ" στα χειλη των αθρώπω...

ΠΡΑΞΕΙΣ...ΤΙΜΗ...ΕΙΛΙΚΡΙΝΙΑ...ΚΙ ΟΧΙ ΦΤΩΧΑ ΛΟΓΑΚΙΑ...ΕΚΕΙΑ ΤΣΙ ΞΕΧΩΡΙΖΩ ΓΩ ...ΤΣ'ΑΝΤΡΕΣ...ΑΠ'ΤΑ ΑΝΤΡΑΚΙΑ....!!!

ΕΝ ΤΙΣ ΓΙΑΤΡΕΥΩ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ......ΓΙΑ ΝΑ ΧΩ ΝΑ ΘΥΜΟΥΜΑΙ
ΠΟΣΟ ΚΑΚΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ......ΝΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΜΠΟΡΟΥΝΕ.....

Λένε ο θάνατος αρχή
άλλης ζωής πως είναι
κι έδωσα όρκο πως κι εκεί
στο πλάι σου θα είμαι
 
ΠΑΡΕ ΜΑΧΑΙΡΙ ΔΙΚΟΠΟ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΚΙΣΕ.
ΜΑ ΠΡΟΣΕΞΕ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΘΕΙΣ
ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣΑΙ

O αετος ειναι αετος
παντα ψηλα πεταει..
μπορει να κλαιει να πονα 
μα δε παρακαλαει!!!!!!!!!!

Εφτάξαμε μιαν εποχή που φίλος δεν υπάρχει
στσι χίλιους να βρεθεί κιανείς κι αυτός συμφέρον θα 'χει.

O erwtas sou 8alassa k kolumpw sti mesi...
de nostalgw na brw steria, i Agapi sou,m'aresei....

"Δεν έχει τόπο το κορμί άλλες πληγές ν'ανοίξει,
μα ξεματώνουν οι παλιές κάθε που με ξανοίξει....."

s'akrogialia anazitwntas ta deila sou bimata,
nostalgw tis yposxeseis pou 'fernan ta kumata....

"Χιονιζε κ με κοιταξε κ διχως να το ξερει,
μες στην πλατεια του χωριου επιασε καλοκαιρι...

Δώσε μου Χάρε δυο λεπτά δώρο να τση χαρίσω, θα 'χει μοναχα την καρδιά και τ' άλλα θα στ' αφήσω...

 Αν αγαπούνε οι νεκροί
και πάω ομπρός στον Άδη...
δε θ'αγαπήσω ώστε να'ρθεις
να'μαστε πάλι ομάδι...

"Την άνοιξη που πεθυμώ,μου φέρνει ο ερχομό σου,
μα χειμωνιάζει δυό φορές, φώς μου, στο μισεμό σου..."

"όλα σε τούτη τη ζωή Ψεύτικα και μικρά 'ναι, 
κι ο κόμπος που δε λύνεται να κόβεται καλλιά 'ναι..."

Δε λενε οι φιλοι ευχαριστω,
οι φιλοι δε χρωστουνε,
στα παρε και στα δωσε ντος,
τευτερια δε κρατουνε...

Θα σ΄αγαπώ ως αγαπά
ο γάιδαρος τα χόρτα
η αίγα το ριφάκι τζη
κι ο πετεινός την όρθα...

"Θλιμμένο μου χαμόγελο και 'συ παράπονό μου.....
ο τόπος που ρεχτήκετε είναι το πρόσωπό μου......."

"Δε μ'αγαπας και το θορρω στα ματια σου γραμμενο,
που να μην εσωνα ποτε να το'χω διαβασμενο.."

" Πρωτοχρονιά μα πως μπορώ τέτοια χαρά να νοιώσω...
Αν δε σου στείλω μήνυμα τσ΄ευχές μου να σου δώσω..."

" θυμάσαι που σου το 'λεγα να μην αγαπηθούμε,γιατί 'ναι η τύχη μας κακή κ λίγο θα χαρούμε.."

‎" ΑΔΙΚΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΕΡΘΗΚΕΣ,ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ ΘΛΙΜΕΝΟ,
ΛΕΣ Κ ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΔΑ ΕΓΩ ΠΟΤΕ, ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΟ...."

" Γιαντα φεγγάρι του σεβντα,σταλια νερό δεν έχεις...που σε θυμούμαι άλλες χρονιές μερόνυχτα να βρέχεις!! "

"Πολλες φορες σε μια στιγμη,στο κοσμο ολα αλλαζουν...
κ 'κει που κανει μοναξια,δυο χερια σ'αγκαλιαζουν..."

Τόσο βαθιά με πλήγωσες
φως μου στο πέρασμά σου
που νιώθω ακόμα στην ψυχή
το κάθε άγγιγμά σου...

Τα πιο γλυκά και τρυφερά όνειρα που΄χω κάνει....
τα ζώ μαζί σου ξυπνητή τση πεθυμιάς φυντάνι...

Λησμόνησε παντοτινα κ διώξε καθ'ελπίδα...κ πες πως δε με γνώρισες μήτε κ 'γώ πως σ'είδα...

"Καλια 'χω εσε με θάνατο πάρ'άλλο με ζωή μου... Για σένα εγεννήθηκε στο κόσμο το κορμί μου...."

"Ψάχνω να βρω μα δεν μπορώ τον τρόπο π'αγαπώ σε...όντε μου λείπεις χαίρομαι και κλαίω όντε θωρώ σε..." 

κατεχωτο πως μ'αγαπας οσο κι αν δε το δειχνεις,
ε, το μπαντερμο εγωισμο με πραμα δε τον ριχνεις!!!!